Heel veel zon!
Door: Arjan Landman
Blijf op de hoogte en volg Arjan
29 Maart 2015 | Haïti, Passe Catabois
Hallo allemaal,
Hoewel het nog niet helemaal april is, hier alvast de volgende update. Het gaat nog steeds goed met me. Afgelopen maand heb ik echter wel even mijn reputatie weer aangedaan door toch een klein ongelukje te hebben. Nadat ik op blote voeten had gevoetbald op heet asfalt, had ik een redelijke blaar onder mijn voet. Daardoor had ik de eerstkomende dagen een beetje moeite met lopen. Het goede nieuws is wel, dat dit het ergste is wat me de afgelopen maand is overkomen. Dus al met al valt het allemaal mee.
Met het werken gaat het goed. Ik merk wel dat ik ervoor moet waken dat het werken geen sleur voor me wordt. Ik heb alles goed onder controle en daardoor is de uitdaging die ik in het begin had er wel een beetje af. Het is toch heel anders als je maar drie kinderen hebt en geen collega's om je heen. Om het voor mezelf interessant te houden, ga ik steeds meer zonder het boek werken. Met rekenen heb ik nu een eigen verhaal geschreven. Dit verhaal gaat over een aantal kinderen op de middelbare school die een eigen smokkelaarsbende beginnen binnen de school en dit steeds verder uitbreiden. In dat verhaal verwerk ik allerlei raadsel, spelletjes en sommen voor het op bord die zij moeten oplossen. Ik vind het geweldig om dit verhaal te bedenken en natuurlijk te vertellen en ik merk dat ik ook meer enthousiasme en motivatie van de kinderen terugkrijg.
Ik merk op school dat de kinderen ook meer en meer vertrouwen. In het begin wilden ze absoluut niets bij me kwijt. Afgelopen week had ik met 2 van de 3 leerlingen na schooltijd nog een gesprek over dingen die ze niet lekker zaten. Ik kon daar een heel goed gesprek met ze over voeren en daarin ook afspraken maken. Dit soort dingen maken dat ik het werk geweldig vind om te doen. Zo kan ik ook wat met ze bereiken op sociaal niveau.
Buiten school onderneem ik nog steeds lekker veel. Het is wel weer anders nu de Nederlandse groep weg is. Toen ging ik vooral op stap naar lekkere vakantie uitjes. Nu zij weer weg zijn, onderneem ik weer meer met de Haïtianen zelf. Dat vind ik in die zin nog leuker, omdat ik dan midden in hun cultuur stap en nieuwe mensen leer kennen en nieuwe dingen leer over het land zelf. Dit weekend ben ik zowel op zaterdag als zondag op stap geweest met lokale mensen. Zaterdag ging ik met de jongen die ik twee keer in de week Engels geef. Hij nam me mee naar het huis van een vriend. Het was een behoorlijk stuk lopen, maar ook daar kan ik hier echt van genieten. Ik vind het geweldig om hier door de natuur te lopen. Bij het huis aangekomen waren ze heel gastvrij. Ik kreeg te eten en een heerlijke verse kokosnoot. Ik blijf me opgelaten voelen om het op te eten, omdat je weet dat zij heel weinig hebben en ik iedere dag genoeg te eten heb.
En wat betreft de droogte wordt het erger en erger. Het heeft al heel lang niet meer geregend en je ziet dat de planten in de tuin allemaal dood aan het gaan zijn. De bomen verliezen al hun bladeren en in de rivieren staat steeds minder water. Dit is en blijft een groot probleem. De mensen kunnen op deze manier niets op het land verbouwen en hebben ook niets te eten. Vandaag was ik met de wachter van ons huis meegegaan naar zijn huis. Het was een mooie ervaring om zijn huis en familie te zien. Omdat mijn Creools voldoende is om enigszins een gesprek te voeren, hadden we het ook over dit probleem. Zijn vrouw vertelde dat zij niets aten, omdat ze dit niet hadden. En ondanks dat blijven ze gastvrij en ogen ze gelukkig. Ik kan echt niet begrijpen hoe de mensen hier soms in leven blijven. En dat terwijl ik in het begin van dat ik hier kwam liep te klagen over de weinige variatie aan eten.
Ik ben ook nog steeds actief met mijn Engelse lessen. De manier waarop ik Engels gaf, was niet heel effectief. Daar kwam ik twee weken geleden achter toen ik dingen terug ging vragen uit eerdere lessen. Zelfs op basisvragen als 'How are you?' konden sommigen mensen niet eens op antwoorden. Ik doe de werkwijze nu andersom. Ik zeg het niet langer meer voor. Ik schrijf alles in het Creools op het bord en wil dat mijn studenten het nu in het Engels voor mij op het bord zetten. Dat werkt een stuk beter en je ziet gelijk wie gemotiveerd zijn om te leren.
Voor de rest gaat het leven hier zijn gangetje. We gaan gewoon weer een nieuwe maand in en ik ben benieuwd wat ik komende maand weer allemaal op mijn pad krijg.
Groetjes Arjan
Hoewel het nog niet helemaal april is, hier alvast de volgende update. Het gaat nog steeds goed met me. Afgelopen maand heb ik echter wel even mijn reputatie weer aangedaan door toch een klein ongelukje te hebben. Nadat ik op blote voeten had gevoetbald op heet asfalt, had ik een redelijke blaar onder mijn voet. Daardoor had ik de eerstkomende dagen een beetje moeite met lopen. Het goede nieuws is wel, dat dit het ergste is wat me de afgelopen maand is overkomen. Dus al met al valt het allemaal mee.
Met het werken gaat het goed. Ik merk wel dat ik ervoor moet waken dat het werken geen sleur voor me wordt. Ik heb alles goed onder controle en daardoor is de uitdaging die ik in het begin had er wel een beetje af. Het is toch heel anders als je maar drie kinderen hebt en geen collega's om je heen. Om het voor mezelf interessant te houden, ga ik steeds meer zonder het boek werken. Met rekenen heb ik nu een eigen verhaal geschreven. Dit verhaal gaat over een aantal kinderen op de middelbare school die een eigen smokkelaarsbende beginnen binnen de school en dit steeds verder uitbreiden. In dat verhaal verwerk ik allerlei raadsel, spelletjes en sommen voor het op bord die zij moeten oplossen. Ik vind het geweldig om dit verhaal te bedenken en natuurlijk te vertellen en ik merk dat ik ook meer enthousiasme en motivatie van de kinderen terugkrijg.
Ik merk op school dat de kinderen ook meer en meer vertrouwen. In het begin wilden ze absoluut niets bij me kwijt. Afgelopen week had ik met 2 van de 3 leerlingen na schooltijd nog een gesprek over dingen die ze niet lekker zaten. Ik kon daar een heel goed gesprek met ze over voeren en daarin ook afspraken maken. Dit soort dingen maken dat ik het werk geweldig vind om te doen. Zo kan ik ook wat met ze bereiken op sociaal niveau.
Buiten school onderneem ik nog steeds lekker veel. Het is wel weer anders nu de Nederlandse groep weg is. Toen ging ik vooral op stap naar lekkere vakantie uitjes. Nu zij weer weg zijn, onderneem ik weer meer met de Haïtianen zelf. Dat vind ik in die zin nog leuker, omdat ik dan midden in hun cultuur stap en nieuwe mensen leer kennen en nieuwe dingen leer over het land zelf. Dit weekend ben ik zowel op zaterdag als zondag op stap geweest met lokale mensen. Zaterdag ging ik met de jongen die ik twee keer in de week Engels geef. Hij nam me mee naar het huis van een vriend. Het was een behoorlijk stuk lopen, maar ook daar kan ik hier echt van genieten. Ik vind het geweldig om hier door de natuur te lopen. Bij het huis aangekomen waren ze heel gastvrij. Ik kreeg te eten en een heerlijke verse kokosnoot. Ik blijf me opgelaten voelen om het op te eten, omdat je weet dat zij heel weinig hebben en ik iedere dag genoeg te eten heb.
En wat betreft de droogte wordt het erger en erger. Het heeft al heel lang niet meer geregend en je ziet dat de planten in de tuin allemaal dood aan het gaan zijn. De bomen verliezen al hun bladeren en in de rivieren staat steeds minder water. Dit is en blijft een groot probleem. De mensen kunnen op deze manier niets op het land verbouwen en hebben ook niets te eten. Vandaag was ik met de wachter van ons huis meegegaan naar zijn huis. Het was een mooie ervaring om zijn huis en familie te zien. Omdat mijn Creools voldoende is om enigszins een gesprek te voeren, hadden we het ook over dit probleem. Zijn vrouw vertelde dat zij niets aten, omdat ze dit niet hadden. En ondanks dat blijven ze gastvrij en ogen ze gelukkig. Ik kan echt niet begrijpen hoe de mensen hier soms in leven blijven. En dat terwijl ik in het begin van dat ik hier kwam liep te klagen over de weinige variatie aan eten.
Ik ben ook nog steeds actief met mijn Engelse lessen. De manier waarop ik Engels gaf, was niet heel effectief. Daar kwam ik twee weken geleden achter toen ik dingen terug ging vragen uit eerdere lessen. Zelfs op basisvragen als 'How are you?' konden sommigen mensen niet eens op antwoorden. Ik doe de werkwijze nu andersom. Ik zeg het niet langer meer voor. Ik schrijf alles in het Creools op het bord en wil dat mijn studenten het nu in het Engels voor mij op het bord zetten. Dat werkt een stuk beter en je ziet gelijk wie gemotiveerd zijn om te leren.
Voor de rest gaat het leven hier zijn gangetje. We gaan gewoon weer een nieuwe maand in en ik ben benieuwd wat ik komende maand weer allemaal op mijn pad krijg.
Groetjes Arjan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
