Van broeikas naar diepvries

Hallo allemaal,

Het is gek om een blog te schrijven met de gedachte dat ik over een halve week weer in Nederland ben. Het is fijn om even weer een paar weekjes terug te kunnen keren naar Nederland en iedereen weer te zien. Op woensdag 10 december 19.00 uur land ik als alles mee zit in Rotterdam weer op Nederlandse bodem. Aan de andere kant ben ik er heel erg blij mee dat ik straks nog wel terugkeer naar Haïti voor een half jaar. Ik zou er nog niet aan moeten denken om hier al definitief afscheid te moeten nemen. Ondanks dat het echt niet altijd makkelijk is om hier te zitten, merk ik dat mijn hart toch beetje voor beetje wordt veroverd door het land en de mensen. Het zou heel erg zonde zijn om dat nu allemaal al weer op te moeten geven.

Het spreken van de taal gaat mij inmiddels al best wel goed af. Verwacht echt niet dat ik hele gesprekken in het Creools voer en dat ik alles versta, maar ik kan me er al best goed mee redden. Ben benieuwd wat er van blijft hangen nadat ik er een maand tussenuit ben. Het spreken van de taal maakt het allemaal een stuk gemakkelijker. Het opbouwen van contacten gaat makkelijke r en sowieso kost alles veel minder energie. Het is leuk om de taal te leren en ik merk ook aan de mensen dat zij het leuk vinden dat ik de moeite neem om de taal te leren. De mensen zijn al veel opener dan in het begin. Daarom ben ik alleen al blij dat ik hier nog 6 maanden mag wonen, want ik ga steeds meer ervaren dat het echt de moeite waard is om in deze mensen te investeren.

Een van de dingen die ik hier vaak wel lastig vind, is dat er geen onderscheid is tussen privé en werk is. Doordat de kinderen onder hetzelfde dak als ik leven, zie ik ze van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Ze weten precies wat je de hele dag doet en waar je naar toe gaat. Echt privacy heb je niet. Maar dat hoort ook wel een beetje bij de cultuur. Zo weet bijvoorbeeld ook iedereen hoe ik heet en wat ik hier doe. Dat is nog wel vrij normaal, maar vaak weten een heleboel mensen ook hoe mijn dag invulling is. Dit hoort ook wel weer bij de cultuur.

Nu het vakantie is, heb ik er alweer 14 schoolweken opzitten. Het waren 14 leerzame weken en tevens een hele uitdaging. Ik kijk tevreden terug naar wat ik tot nu toe bereikt heb. Ik ben blij dat ik vanaf het begin de touwtjes strak heb aangespannen en consequent ben geweest. Dit is voor mij geen vanzelfsprekendheid. Dit is eigenlijk altijd mijn zwakke punt geweest als leraar zijnde. Je wilt liever ‘aardig’ gevonden worden door de kinderen. Gelukkig had ik inmiddels genoeg ervaring opgebouwd dat het op die manier niet werkt. Inmiddels is het erg fijn werken nu. Ze werken hard en luisteren goed. Natuurlijk heb ik nog steeds wel de nodige confrontaties met ze af en toe, maar ook dan leggen ze zich er uiteindelijk bij neer dat ik bepaal wat er gebeurd. De afgelopen week heb ik de vakken rekenen, taal en spelling getoetst op alle stof die ze in de afgelopen 3 maanden hebben gehad. Ik was heel benieuwd wat er uit zou komen en ik ben er erg tevreden over. Vooral op het gebied van rekenen heb ik ze echt stappen verder gebracht. We hebben bijna een boek uitgewerkt (wat een half schooljaar inhoudt ongeveer) en ze scoorden in de toets ruim voldoende/goed daarvoor. Op school zie ik ook dat ze het meest gemotiveerd zijn voor rekenen en dat is dan ook te zien aan het resultaat. Spelling en taal is een ander verhaal. Ze vinden dit in de eerste plaats niet echt leuk en ook nog erg moeilijk. Maar boven mij verwachting scoorden ze over het algemeen voldoende. Daar was ik al heel erg blij mee. En het is terecht dat ze hier moeite mee hebben, want goed Nederlands schrijven is een hele opgave als het niet je moedertaal is.

Ik heb de afgelopen maand ook lekker veel uitstapjes gemaakt, waardoor ik ook meer van de omgeving heb kunnen zien. Ik ben naar een aantal andere kerken geweest. Interessant om de verschillen per kerk en gemeente te zien en om te ervaren hoe dat is. Verder is het strand de afgelopen maand vaste prik geweest in het weekend. Het is ongeveer een uurtje rijden met de motor en het is echt onbeschrijflijk mooi. Er komen bijna geen mensen, omdat het slecht bereikbaar is. Maar dat maakt het juist extra mooi. Het is een klein strand aan een helderblauwe oceaan. Het is een plek waar ik heerlijk tot rust kom. Niet alleen omdat er niemand is en omdat het onbeschrijflijk mooi is, maar ook omdat ik dan even weg ben uit het leven van alledag.

Het is ongelooflijk hoe hard de tijd is omgevlogen. Soms voelt het bijna onwerkelijk dat ik hier alweer 3 maanden woon. Ik ben nog steeds ontzettend dankbaar dat ik dit avontuur aan ben mogen gaan en tot nu toe kijk ik ook terug op een hele mooie en leerzame periode. Ook zeker een periode waarin het echt niet altijd makkelijk was, maar anders zou het natuurlijk ook wel heel saai worden! Het is mooi om te ervaren hoe God met me meegaat en me beschermt. Dat houdt me in moeilijke situaties op de been.

Ik kijk er naar uit om over een klein weekje iedereen weer te zien en te spreken. Voor nu wens ik iedereen nog een prettig weekend en een eventueel te laat sinterklaasfeest.

Groetjes Arjan