Mijn eerste week in Moyobamba

Hallo allemaal,
Het is alweer meer dan een week geleden dat ik wat van mij heb laten horen, dus wordt het wel weer eens tijd voor een nieuwe blog. Ik ben helemaal gewend in mijn nieuwe woonplaats en het voelt nu ook echt als mijn woonplaats. Als ik ergens heen moet weet ik de weg wel en het voelt ook echt als mijn woonplaats. In mijn gezin heb ik mijn draai ook helemaal gevonden, ook al ben ik niet heel veel thuis. Eigenlijk ben ik alleen maar thuis om te eten en te slapen.

Mijn eerste stageweek zit er al op. Ik weet eigenlijk niet eens of ik het wel stage mag noemen. Het is een heel bijzondere week geweest met allemaal aparte dingen. Ik zal proberen alle dingen even kort te benoemen om jullie zo een beeld te geven van mijn stage. Allereerst heb ik maar een klas van 9 kinderen in een lokaaltje van ongeveer 20 vierkante meter. Dat vind ik wel heel erg leuk om te ervaren en is echt wel heel bijzonder.

Afgelopen maandag hoefden we niet naar stage, omdat er toen een vakantiedag was. Dinsdag ging stage echt beginnen en deze dag was nog het meest normaal van de week. We hadden een gewone lesdag en ik besloot om eerst achterin de klas te gaan zitten om te kijken hoe alles in zijn werk ging. Ik heb de afgelopen stageweken hier al heel veel achterin de klas gezeten. Dit komt omdat ik na 2 weken telkens op een nieuwe school kom en dan eerst wil kijken hoe alles in zijn werk gaat. Daarnaast zorgt de taal er ook voor dat je meer achterin de klas zit. Het is gewoon niet mogelijk om een hele dag les te geven als je Spaans moet praten. Ik merkte nu dat ik het al snel zat was en wilde graag wat doen. Ik vroeg of ik kon helpen met de rekenles. In plaats van helpen kreeg ik het boek in mijn handen gedrukt en liep mijn begeleidster uit het lokaal. Stond ik daar voor de klas met 9 schattige Spaanstalige kindertjes en een boek vol Spaans wat ik niet begreep. Ik had geen keus en ging aan de bak. Ik had geluk dat de stof makkelijk was en begon gewoon met de les. Wonder boven wonder heb ik uiteindelijk een hele rekenles gegeven, waarbij mijn begeleidster (ze was wel weer teruggekomen) mij af en toe hielp als ik er echt niet uit kwam in het Spaans. Woensdag was denk ik de meest bijzondere dag. We hadden net als dinsdag een gewone lesdag. In het begin leek het dat ook gewoon te worden. We hadden netjes tot de eerste pauze les. Om 9.30 uur was de pauze afgelopen, maar de kinderen bleven gewoon buiten spelen. De juffen maakten ook geen aanstalten. Dit duurde niet een uurtje, maar ging gewoon tot het einde van de schooldag door. De kinderen hebben dus 4 uur lang helemaal niets gedaan en de juffen hielden gewoon een theekransje. Donderdag was er een competitie met techniek. Omdat er maarliefst 6 kinderen van de hele school aan meededen, was het nodig om de hele basisschool een dag vrij te geven. Ook weer zoiets waar je met je hoofd niet bij kan. Wij gingen naar dat toernooi, maar daar waren we ook met een uurtje weer uitgekeken. Weer een dag waar ik mijn vraagtekens bij had. Tot slot is de vrijdag weer een vakantiedag. Dus donderdagmiddag had ik al weekend.

Om een lang verhaal kort te maken. Het onderwijs op deze stageschool is totaal niet efficiënt. Volgende week heb ik ook niet echt gelegenheid om les te geven, omdat ze dan een feestweek hebben en maar twee uurtjes per dag les hebben. Daar baal ik wel een beetje van, omdat je op stage
niet kan doen waar je hiervoor bent gekomen. Aan de andere kant is het ook wel weer bijzonder om dit mee te kunnen maken. Ik hoop wel voor de school dat ze in normale weken beter onderwijs hebben.

Naast stage doen we ook heel veel leuke dingen. Uit stage hebben we iedere dag genoeg tijd om nog wat leuks te doen met zijn allen en we zijn soms dus ook nog wel eens een dag je vrij. Maandag zijn we met de hele groep en een aantal van onze families naar een plek op een berg geweest, waar je kon zwemmen in heel bijzondere baden. Het was water met mineralen en zwavel en scheen heel gezond voor je huid te zijn. De lucht van het water was er niet naar, want die leek op een wc die al 3 maanden niet was doorgetrokken. Iets verderop kon je zwemmen bij een waterval. Echt geweldig om midden in de natuur bij een waterval te zwemmen. Op een gegeven moesten we wel wegwezen omdat het keihard begon te regenen. De terugweg met de auto was een avontuur op zich. Het schattige zandpaadje waarover we naar boven waren gekomen was een grote modderpoel en het regende zo hard dat je bijna niet door de vooruit kon kijken. We zijn veilig beneden gekomen dankzij een geweldige chauffeur en fantastische assistenten.

We hebben nu nog 3 weken stage en de tijd vliegt voorbij. Aanstaande dinsdag zijn we precies op de helft van ons verblijf hier in Peru. Na de drie weken stage gaan we nog 5 weken door heel Peru rondtrekken. We zijn nu al bezig met de voorbereidingen en als ik daarmee bezig ben, word ik super enthousiast. Peru heeft zoveel mooie dingen te bieden en die mag ik de komende periode allemaal nog gaan zien. Ik kijk daar nu al heel erg naar uit, maar blijf ook zeker genieten van de 3 weken die ik nu nog in Moyobamba ben.

Dat was het weer voor deze keer! Allemaal het beste toegewenst en tot de volgende keer.

Groetjes Arjan